เครื่องดนตรีไทย
เครื่องดนตรีไทยมีความหลากหลายและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ซึ่งแบ่งออกเป็นประเภทต่าง ๆ ตามลักษณะการเล่นและเสียงที่เกิดขึ้น สามารถแบ่งได้เป็น 4 ประเภทหลัก ดังนี้
1. เครื่องสาย
- ซอด้วง เครื่องสายที่ใช้คันชักสี มีเสียงที่ไพเราะและใช้ในวงดนตรีไทยหลายประเภท
- ซออู้ มีลักษณะคล้ายกับซอด้วง แต่เสียงจะทุ้มกว่า ใช้เล่นร่วมกับซอด้วงในวงดนตรี
- จะเข้ เป็นเครื่องสายที่ดีดด้วยปลายนิ้วหรือลูกปัด มีเสียงนุ่มนวล
- พิณ เครื่องสายที่นิยมในภาคอีสาน มักใช้เล่นประกอบเพลงพื้นบ้าน
2. เครื่องเป่า
- ขลุ่ย มีหลายชนิด เช่น ขลุ่ยเพียงออ ขลุ่ยหลิบ ขลุ่ยอู้ ซึ่งแต่ละชนิดจะให้เสียงที่ต่างกัน
- ปี่ใน ใช้ในวงปี่พาทย์ไม้แข็ง มีเสียงดังและก้อง
- แคน เป็นเครื่องดนตรีพื้นบ้านที่นิยมในภาคอีสาน ทำจากไม้และมีเสียงที่เป็นเอกลักษณ์
3. เครื่องตี
- ระนาดเอก เครื่องตีที่มีลักษณะเป็นแผ่นไม้เรียงต่อกัน ใช้ไม้ตีเพื่อสร้างเสียง มีเสียงดังและชัดเจน
- ระนาดทุ้ม คล้ายกับระนาดเอกแต่มีเสียงที่ทุ้มกว่า
- ฆ้องวงใหญ่และฆ้องวงเล็ก เครื่องตีที่ใช้ไม้ตีให้เกิดเสียงกังวาน
- ฉิ่ง ฉาบ กรับ เครื่องตีที่ใช้เพื่อสร้างจังหวะ
4. เครื่องดีด
- จะเข้ เล่นโดยการดีดด้วยนิ้วหรือเครื่องมือดีด มีลักษณะการเล่นที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อน
