ภาษาไทยมีเครื่องหมายอะไร ที่ใช้ในการบอกเสียงต่อไป 5 ภาษาไทย?

ในภาษาไทยมีเครื่องหมายอะไรบ้างที่ใช้ในการบอกเสียงต่อไปตั้งแต่คนในประเทศอื่น ๆ ก็ไม่ค่อยใช้?

ในภาษาไทยมีเครื่องหมายอะไรบ้างที่มักจะใช้ในการบอกเสียงหรือสื่อความเสียงที่ไม่ค่อยใช้ในภาษาอื่น ๆ ดังนี้

1. เครื่องหมายหน้ากลม ( ๆ ) เป็นเครื่องหมายที่ใช้ในการบอกเสียงที่สูงหรือเสียงหัวเสียง ในบางคำที่เหมือนกันตัวอักษรเดียว ๆ แต่ใช้เครื่องหมายนี้บอกเสียงต่างกัน เช่น “ไก่” และ “ไก่ ๆ ” เป็นต้น.

2. เครื่องหมายวรรคตอน ( ๆ ) เป็นเครื่องหมายที่ใช้ในการบอกเสียงแปลงหนึ่ง ๆ ตัวอักษรเป็นสระน้ำนมหรือสระนาม หรือทำให้เสียงหนึ่งตัวอักษรที่ซ้ำกันเป็นสระยาว เช่น “กาน ๆ ” หรือ “เขาชอบอ่านหนังสือโรมานติก ๆ “.

3. เครื่องหมายสรรพนาม (เอกสารทางไวยากรณ์) ในภาษาไทยมีเครื่องหมายสรรพนามเฉพาะที่ใช้ในกรณีที่เสียงแปลงเป็นสระนามหรือสระนามเป็นสระนาม ในภาษาไทยนั้นสรรพนามมีการเปลี่ยนรูปแปลงเสียงตามความเป็นทางเพศ การใช้เครื่องหมายสรรพนามนี้ค่อนข้างซับซ้อนและไม่ได้มีในภาษาอื่น ๆ.

4. เครื่องหมายการอ่าน (เอกสารทางไวยากรณ์) ในภาษาไทยมีเครื่องหมายเฉพาะที่ใช้ในการระบุว่าเสียงในคำมีความสูงหรือต่ำ และวิธีการอ่านต่าง ๆ ที่มีผลต่อการแบ่งพยางค์และการออกเสียงของคำ อย่างไรก็ตาม การใช้เครื่องหมายนี้มักไม่ค่อยมีในภาษาอื่น.

5. เครื่องหมายเวียนหาง ( ฯลฯ ) เป็นเครื่องหมายที่ใช้ในการย่อคำหรือข้อความ เพื่อนำเสนอความย่อหรือสรุปข้อมูล เป็นการละเว้นส่วนที่ไม่จำเป็นของข้อความ และไม่ค่อยมีในภาษาอื่น.

เครื่องหมายเหล่านี้มักใช้ในการเขียนและการอ่านข้อความในภาษาไทยเพื่อเป็นการสื่อความหมายและการบอกเสียงที่ถูกต้องตามกฎไวยากรณ์ภาษาไทยที่มีความซับซ้อนและพิเศษในบางกรณีเมื่อเปรียบเทียบกับภาษาอื่น ๆ ในการสื่อสารความหมายและการเสียงในภาษาไทย.

ตัวอย่างการใช้เครื่องหมายที่ไม่ค่อยมีในภาษาอื่น ๆ ในภาษาไทย

1. เครื่องหมายหน้ากลม ( ๆ )

   • “ไปหาหมอ ๆ เสียงคอเสียงทรวง เป็นเรื่องปกติในช่วงหน้าหนาว.”
     • เครื่องหมายหน้ากลม ( ๆ ) ถูกใช้เพื่อแสดงเสียงคอเสียงทรวงที่หลายครั้งในบรรยากาศหน้าหนาว.

2. เครื่องหมายวรรคตอน ( ๆ )

   • “บ้านตั้งอยู่บนเนินเขา ๆ ที่มีวิวทะเลสวยมาก.”
     • เครื่องหมายวรรคตอน ( ๆ ) ถูกใช้เพื่อแบ่งประโยคและทำให้ข้อความเป็นอ่านง่าย.

3. เครื่องหมายสรรพนาม (เอกสารทางไวยากรณ์)

   • “เขาชอบเขียนบทความ ส่วนเธอชอบการอ่านนิยาย.”
     • ในประโยคนี้, “เขา” เป็นรูปของสรรพนามชาย และ “เธอ” เป็นรูปของสรรพนามหญิง, แสดงถึงเสียงที่เปลี่ยนไปตามเพศ.

4. เครื่องหมายการอ่าน (เอกสารทางไวยากรณ์)

   • “คำว่า ‘ขี้เล่น’ อ่าน ‘คีเล่น’ นะครับ.”
     • เครื่องหมายการอ่านใช้ในกรณีที่คำมีการอ่านที่แตกต่างจากการเขียน, เพื่อช่วยคนอ่านเข้าใจการออกเสียงคำ.

5. เครื่องหมายเวียนหาง ( ฯลฯ )

   • “เขาชอบกิจกรรมกลางแจ้ง เช่น ปีนเขา, ล่องแก่ง, ฯลฯ ”
     • เครื่องหมายเวียนหาง ( ฯลฯ ) ใช้ในการย่อหรือสรุปกิจกรรมหรือรายการที่หลากหลายโดยไม่จำเป็นต้องระบุรายละเอียดทุกอย่าง.

เครื่องหมายเหล่านี้มีบทบาทในการเติมเต็มความหมายและการแสดงความเสียงที่แตกต่างจากภาษาอื่นในภาษาไทยและช่วยให้ผู้พูดหรือผู้อ่านเข้าใจข้อความและความหมายได้อย่างถูกต้องและชัดเจน.

อ่านบทความทั้งหมด >>> pangpond.com