แตกต่างกันอย่างไรระหว่างเครื่องหมายสรรค์และเครื่องหมายข้อความในภาษาไทย?
เครื่องหมายสรรค์ ( ๆ ) และเครื่องหมายข้อความ ( ” ” ) ในภาษาไทยมีบทบาทและการใช้งานที่แตกต่างกันอย่างสำคัญดังนี้
- เครื่องหมายสรรค์ ( ๆ )
- การใช้งาน เครื่องหมายสรรค์ใช้ในภาษาไทยเพื่อแสดงการทับซ้อนหรือการทำซ้ำของคำหรือคำวลี โดยการเพิ่มเครื่องหมายสรรค์หลังคำหรือคำวลี เช่น “บอกกับเขาว่า เธอชอบหมา ๆ ” ในกรณีนี้ “หมา ๆ ” แสดงถึงการทับซ้อนของคำ “หมา”.
- ตัวอย่าง
- หมา ๆ (การทับซ้อนคำ “หมา”)
- นก ๆ และ แมว ๆ (การทำซ้ำคำ “นก” และ “แมว”)
- เครื่องหมายข้อความ ( ” ” )
- การใช้งาน เครื่องหมายข้อความใช้ในภาษาไทยเพื่อล้อมคำหรือข้อความที่เป็นคำพูดหรือข้อความแสดงความหมายที่เป็นข้อมูลในบทสนทนา โดยการวางเครื่องหมายข้อความ ” เครื่องหมายเอนด์ ” หน้าและหลังข้อความ เช่น ” เขากล่าวว่า ” ในกรณีนี้ “เขากล่าวว่า” เป็นการแสดงข้อมูลว่าเขากล่าวถึงอะไร.
- ตัวอย่าง
- “เขากล่าวว่า” วันนี้เป็นวันที่สวยมาก.
- เราไปที่ “ร้านอาหาร” คืนนี้.
ดังนั้น สรรค์ ( ๆ ) และข้อความ ( ” ” ) ในภาษาไทยมีการใช้งานแตกต่างกันในบทสนทนา โดยสรรค์ ( ๆ ) ใช้เพื่อแสดงความทับซ้อนหรือการทำซ้ำของคำหรือคำวลี ในขณะที่ข้อความ ( ” ” ) ใช้เพื่อแบ่งข้อความหรือคำพูดจากบทสนทนาหรือสื่อสารความหมายเป็นข้อมูลในบทสนทนา.
นี่คือตัวอย่างการใช้เครื่องหมายสรรค์ ( ๆ ) และเครื่องหมายข้อความ ( ” ” ) ในภาษาไทย
เครื่องหมายสรรค์ ( ๆ )
- “กินข้าวอร่อย ๆ เมื่อวาน”
- ในกรณีนี้, ” ๆ ” ถูกใช้เพื่อแสดงความทับซ้อนหรือการทำซ้ำของคำ “อร่อย” เพื่อเน้นความอร่อยของอาหาร.
- “เขาชอบอ่านหนังสือโรมานติก ๆ ”
- เครื่องหมายสรรค์ ( ๆ ) ถูกใช้เพื่อแสดงการทับซ้อนของคำ “โรมานติก” เพื่อให้เน้นความชอบในการอ่านหนังสือนี้.
เครื่องหมายข้อความ ( ” ” )
- “เขากล่าวว่า ‘เราจะเจอกันใหม่ที่สนามบิน'”
- เครื่องหมายข้อความ ( ” ” ) ใช้เพื่อแบ่งข้อความที่เป็นคำพูดของคนอื่นออกมาในบทสนทนา.
- “ฉันไปเที่ยวที่ ‘เกาะสมุย’ ในปีที่แล้ว”
- ข้อความ ( ” ” ) ใช้เพื่อรอบรู้ว่า “เกาะสมุย” เป็นสถานที่ที่ผู้พูดไปเที่ยวในปีที่แล้ว.
ในทุกกรณีข้างต้น เครื่องหมายสรรค์ ( ๆ ) และเครื่องหมายข้อความ ( ” ” ) มีบทบาทแตกต่างกันในการแสดงความหมายและโครงสร้างของบทสนทนาในภาษาไทย.
